Vandaag staat de meeting met de University Council op het programma. Ze komen tegen 13u naar de Farm. Ik werk 's morgens aan mijn verslagen van de dagen voordien. Ik ga even uit de deur om shampoo te gaan kopen. Ik was ervan uitgegaan dat er in het hotel shampoo zou zijn en had maar een klein reisflesje mee dat deels is uitgelopen in mijn toiletzak. Ik ga aan het hotel rechts, volgende kruispunt terug rechts, tot ik aan een drukke straat kom. Daar zie ik een kraampje met haar- en verzorgingsproducten. Ik vraag naar shampoo en de dame haalt een jerrycan van een liter shampoo boven. Ik vraag naar een kleinere fles, "but this is the smaller bottle". De jerrycan shampoo kost 5000 shilling, dat is €1,2, dus ik doe niet moeilijk.

Tegen de middag ga ik naar de farm. Ik ben te vroeg voor de Council meeting en loop even rond op het domein. In een van de visvijvers proberen mannen met een net vis te halen uit de vijver. Hun doelwit blijkt een grote vrouwelijke catfish. Die draagt eitjes en die willen ze oogsten om mee te kunnen kweken. Er is daarnaast ook nog wat bijvangst van tilapia.

Ik ga naar de boardroom. Daar komen een voor een de Council members toe. Victoria, de voorzitter komt zich voorstellen en overhandigt mij een pakje Oegandese chocolade. Voor de vergadering begint, gaat het gesprek over wat er moet gebeuren met het landbouwbeleid in Oeganda. Het begint me te dagen dat dit echt de upperclass van de Oegandese samenleving moet zijn. Ik vraag aan Gudula of deze mensen kort bij de Oegandese politiek staan en ze vertelt me dat Victoria voormalig minister van landbouw is; iemand met een eigen wikipediapagina: https://en.wikipedia.org/wiki/Victoria_Sekitoleko

De vergadering begint met een gebed. Ik deel Belgische chocolade uit (but Belgium can't grow chocolate): mignonettes. De stand van zaken van het erkenningsproces als universiteit wordt overlopen en dan is het aan mij als consultant om de plannen voor het curriculum voor te stellen. We rakelen opnieuw de filosofische vraag of van het studentenpanel: 'What makes a university the best university?' en met zoveel mensen rond de tafel die allemaal aan verschillende universiteiten rond de wereld gestudeerd hebben, volgen er daarna argumenten en voorbeelden in het rond uit Japan, de Filippijnen, Noorwegen en de Verenigde Staten.

Daarna geef ik mijn presentatie over mijn ideeën voor het curriculum. Er ontstaat een stevige discussie over hoe we de National Council for Higher Education kunnen overtuigen van een credit unit - systeem. Gezien het belang van de lokale communities voor het pedagogisch concept van GU en het belang dat ze hechten aan informatievaardigheden en praktijkgericht onderzoek, stel ik het model voor van Community-engaged Research and Learning (CERL) van de VUB. Dat bevalt heel erg. Ze vragen naar de website van het univer.city - project.

Na de Council meeting nemen Anicia en Gudula me mee naar Nyungu Yamawe een restaurant, lodge en sauna in een dennenbos. Ze vragen me of ik niet bang ben van de leeuwen, maar ik heb in de dennenbossen in de Ardennen ook nog nooit een leeuw gezien. Onderweg naar het Forest Park kom ik te weten dat ik gisteren onderweg naar Uganda Martyrs de evenaar ben overgestoken. Ik heb er niets van gezien of gemerkt. Anders had ik in Uganda Martyrs wel even de water door de afvoer - test gedaan.

Nyungu Yamawe zit er heel sprookjesachtig uit met de lichtjes tussen de bomen, de houten bankjes en verschillende stalletjes (aanrader). We eten er pork met - jawel - frieten. Had ik me niet aan verwacht in Oeganda. Een iemand in ons gezelschap eet geit, maar daar heb ik me toch maar niet aan gewaagd. Stel dat die dennenbosleeuwen daar op zouden afkomen.