Ik besloot om in de voormiddag in het hotel te blijven werken, omdat er daar WIFI-toegang is. Op de campus van GLF moet ik altijd ergens 4G gaan lenen. Ik ben mij ervan bewust dat mobiele data hier veel meer gebruikt worden dan kabel- of WIFI-internet, maar voel me er toch niet zo goed bij om andermans data op te vreten.

Ik heb op deze trip mijn oude werklaptop mee die ik overgekocht heb van EhB. Ze hebben die geherinstalleerd en ik checkte voor mijn vertrek of er nog steeds Office op zou staan en ik zag Word, Excel etc tussen mijn programma's staan en dus ging ik ervan uit dat het in orde was. Wat blijkt? Ik kan gebruik maken van de online toepassingen van Office, maar niet van de applicatie op de computer zelf. Ik heb dus echt de hele tijd netwerk nodig om te kunnen verder werken.

Met al dat internet ter beschikking heb ik dus verder gewerkt aan mijn (online) presentatie voor de University Council morgen.

Rond 12u krijg ik telefoon van Robert. We zouden om 13u vertrekken op field trip naar een andere universiteit waar al een bachelorprogramma in Public Health loopt om daar te praten met een van de anciens van de opleiding. "Om 13u vertrekken, misschien toch beter om 12u45." Ok, ik zal tegen 12u30 naar GLF komen. "Kunnen we jou anders binnen 5 à 10 minuten ophalen in de lobby van je hotel? We moeten daar om 13u zijn." Natuurlijk kan dat. Dus prop ik snel mijn spullen in mijn rugzak. In mijn haast vergeet ik om een van mijn chocoladerepen mee te nemen als attentie voor onze afspraak. Jammer, want ik had graag iets meegeven (en ik heb nog 7 tabletten liggen).

We rijden naar Uganda Martyrs University ergens anders in Kampala (nee, ik kan mij hier niet oriënteren in de wirwar van straten). Uganda Martyrs is een katholieke universiteit. Ze kwam gisteren ook ter sprake in het studentenpanel. Twee collega's van de junior staff hebben daar gestudeerd en kreeg mixed reviews van de aanwezigen als het aankomt op values education, omdat de universiteit een streng imago heeft, met veel regeltjes, die ver weg staan van de realiteit van het leven. De alumni van Martyrs gaven aan dat het voor hen wel een goeie leerschool was voor een gedisciplineerd en betekenisvol leven.

We rijden duidelijk naar een armer gedeelte van de stad. Voor het eerst rijden we over een niet-verharde weg. We passeren een sloppenwijk, een afvalrivier en een kerkhof voor ongeïdentificeerde lichamen. Overal lopen er geitjes over en langs de weg (en op het kerkhof). Onderweg worden we ook gestopt door een road block. Blijkbaar moet de president of iemand van zijn gevolg het volgende kruispunt passeren en dan wordt de boel afgezet. Onze chauffeur laat weten dat zo'n roadblock een halfuur tot een uur kan duren. Gelukkig kunnen we na 10 minuten weer verder.

Op Martyrs ontmoeten we Miisa Nanyingi. Miisa heeft veel indruk gemaakt. Ze vertelt hoe het gedeelde curriculum van het Public Health programma tot stand kwam over verschillende universiteiten heen, over de impact van corona op hoger onderwijs, over de MoU's met gezondheidsorganisaties die je nodig hebt om een programma op te starten, over het belang van een digitaal leerplatform, over actie-onderzoek en over assessment for learning en assessment of learning. Ze is duidelijk heel erg onderlegd in onderwijskundige thema's en dan komt ter sprake dat ze een postgraduaatsopleiding gevolgd heeft over lesgeven in het hoger onderwijs. No surprise.

De weg terug door het Kampalaanse verkeer was weer een hele opgave. Als al het gehobbel, optrekken en remmen, uitwijken je stilaan teveel begint te worden, stijgt ook de temperatuur in de wagen en krijg je het niet meer afgekoeld met een open raampje (dat je niet in elke wijk helemaal open mag laten voor je veiligheid). Het was weer een gevecht tegen wagenziekte.

Aangekomen op GLF word ik naar de boardroom gebracht. Daar wordt ook mijn lunch geserveerd. Het is dan 16u. Met zo'n late lunch kan ik straks zeker het avondeten overslaan. Ik krijg een berichtje van John Sadiki, een Congolees-Oegandese Belg, van de Social Innovation Academy (SINA). We waren voor het verlof te weten gekomen dat we terzelfdertijd in Kampala zouden zijn. Hij stelt voor om 's avonds af te spreken. Hij zou tegen 19u aan mijn hotel zijn. Het is ondertussen bijna 19u48 en John laat weten dat hij onderweg is, maar vastzit in Kampala traffic. You wouldn't say.