Ik krijg 's morgens iets na 8 een sms van Simon Peter dat hij op de farm is en tijd voor me heeft. Ik moet nog langs het ontbijt en laat weten dat ik er om 9u zal zijn. We spreken over de learning outcomes, over assessmentaanpak, permanente evaluatie en entrepreneurship. Tussenin is Simon Peter vaak weg. Ik werk in die afwezige momenten aan de werksessie voor morgen over het 4C/ID-model voor de Agriculture-opleiding. In de namiddag komt hij me zeggen dat hij weg moet naar zijn familie. Zijn jongere broer heeft juridische problemen. Ik werk mijn presentatie af voor morgen en besluit dan terug naar mijn hotel te gaan. Ik breng de collega's op de hoogte. Bon vraagt of ik dadelijk om 16u aansluit bij de Zoomcall. De Zoom gaat over hoe GLF de instroom van apprentices beter kan stroomlijnen en over monitoring en evaluatie. Het internet op het hotel laat het af en toe afweten, waardoor ik een aantal stukken mis.

Ik had gisteren op de markt armbanden gekocht voor de dames op de farm als afscheidscadeau. Ik ben enorm onder de indruk van de power dat uitgaat van die vrouwen. Ik wilde op zoek gaan naar een kaartje om een boodschap op te schrijven. Ik wandel over de drukke baan richting Kira. Dat was een avontuurlijke trip met af en toe opzij springen voor boda boda's die de kant van de weg gebruiken om de auto's voorbij te steken. Je kon ook zien dat de mensen mij daar een beetje out of place vonden. Ik dacht eerst tot aan het shoppingcenter van Kira te gaan, maar ik werd zo erg bekeken, dat ik aan het rondpunt ben terug gekeerd. Ik heb tig winkeltjes gezien, maar nergens iets waar ik iets van een kaartje of label kon vinden om aan die armbanden te hangen.

Tegen dat ik terug in mijn hotel ben, krijg ik telefoon van Gudula. Of ik al plannen hebben voor 's avonds. Ze neemt me mee naar een restaurant in de buurt van het heiligdom voor de Oegandese martelaren die gestorven zijn voor hun geloof. Het restaurant is onder een soort fancy hangar. Gudula vraagt of ik soms wijn drink en wat voor wijn dan. Ik mag vanachter aan de bar gaan kiezen en even later komt onze ober met een hele fles Zuid-Afrikaanse Merlot. Blijkbaar bestel je hier met de fles en niet per glas. En niemand aan de tafel drinkt verder mee. De ober heeft blijkbaar nog nooit een fles wijn open gedaan. De zegel eraf halen lukt niet, de kurkentrekker gebruiken lijkt een mysterie. Ik heb de fles uit zijn handen genomen en ze zelf open gemaakt. En nu zit ik hier op mijn kamer met nog driekwart fles Nederburg.