Ik kreeg gisterenavond een bericht van Ninah van het tourist agency dat mijn chauffeur Latiff me morgen om 10u zal oppikken voor mijn toeristische trip. Ik pak 's morgens het overige gedeelte van mijn valies nog in en moet zoals in de films op de koffer gaan liggen om ze toe te krijgen. Ik vond in mijn valies nog een zak chokotoffs en om plaats te sparen breng ik die nog tot op de Farm als bedanking voor de collega's.

En dan is het bijna 10u en ga ik naar de lobby van het hotel. Zoals verwacht is de chauffeur er niet stipt om 10u en dus begin ik de informatie van het reisbureau nog eens door te lezen. In de papieren wordt gewaarschuwd voor tseetseevlieg (ik heb de spelling opgezocht). Ze raden af om witte kleren te dragen, omdat dat wilde dieren aantrekt en blauwe kleren omdat dat dus de tseetseevlieg aantrekt. Ik heb van morgen gekozen voor een wit-blauw gestreepte jurk. Ideaal dus :-) Na de info van het reisbureau lees ik ook nog wat over mijn bestemming in mijn reisgids, dan begin ik aan de krant van het hotel. Enfin, het zal 11u20 zijn tegen dat de chauffeur er is. Kampala traffic.

We verlaten Kampala en geleidelijk aan zie je zowel het verkeer als de activiteiten langs de weg minder druk worden. In de plaats van brommertjes, zie je nu regelmatig fietsen. Ik zag zelfs twee fietsenwinkels onderweg. Ik zie nu ook voor het eerst de meer traditionele ronde huizen met een puntdak uit natuurlijke materialen. Onderweg worden we gestopt door een politiecontrole. Ze stellen een kras vast op de nummerplaat van de terreinwagen en daar wordt een probleem van gemaakt. Latiff onderhandelt een halfuur met de politie-agenten, belt zijn baas enzo en dan mogen we uiteindelijk verder. Blijkbaar moet je bij zo'n probleem je nederig opstellen en je uitgebreid verontschuldigen voor de gezagsdragers en dan laten ze je weer gaan.

Tegen 16u komen we toe aan de Ziwa Rhino Sanctuary. De trip naar Murchisson Falls zou 4 uur duren. We zijn er bijna 5 onderweg en van hier is het nog eens een paar honderd kilometer tot de lodge. Maar eerst dus rhino's. Onderweg zien we apen, kudu's, waterbokken en wrattenzwijnen, die ze hier consequent Pumba's noemen (aan de inkom stond ook al een Hakuna Matata bericht geschilderd). Voor je aan de Rhinotrekking begint krijg je een veiligheidsuitleg van de park ranger die je tocht begeleidt. De neushoorns worden voortdurend gemonitord door park rangers, dus ze weten waar je er ongeveer kunt zien. Je rijdt eerst met een jeep een eindje en dan ga je te voet verder. We zien een moeder en welp en een kudde jonge neushoorns die nog geen eigen territorium hebben en zich samen verdedigen tegen de dominante mannetjes. Dankzij de sociale jonge neushoorn Sonic, te herkennen aan zijn korte staart, hebben we een paar mooie foto's kunnen nemen.

Het park is ontstaan door witte neushoorns vanuit Kenia (4) en de Verenigde Staten (2) naar Mukerenge over te brengen, omdat er hier goede leefomstandigheden zijn voor neushoorns om terug een populatie op te bouwen. 3 jaar na de aankomst van de neushoorns (2009) wordt het eerste kalfje geboren bij een Amerikaanse moeder met een Keniaanse vader. Om die reden hebben ze dat eerste kalfje 'Obama' genoemd. Ik geef je nu even de tijd om de clou te laten binnenkomen.

De naam witte neushoorn komt trouwens van een lost-in-translation verhaal tussen Nederlanders en Engelsen. De Nederlander die de witte neushoorn ontdekte zag een verschil met andere neushoorns omdat deze soort een wijdere mond heeft, wide, maar de Engelse hebben dat opgepikt als white. De andere soort hebben ze dan maar black rhino genoemd, zodat er een duidelijke tegenhanger was. En wij hebben dat dan terug in het Nederlands vertaald als witte en zwarte neushoorn.

Van Ziwa rijden we verder naar Murchisson Falls. Onderweg zien we de nacht vallen over Oeganda. We komen aan de poort van het park en staan daar voor een road block. Het park sluit om 18u30 (we komen daar na half acht toe). De ranger die ons begroet laat weten dat we in het dorp aan de rand van het park zullen moeten overnachten en de volgende morgen doorrijden Murchisson Falls. Er wordt naar het travel agency gebeld en Latiff gaat onderhandelen met de ranger. De ranger aan deze poort wil ons wel toelaten, maar de andere rangers moeten ook akkoord zijn. Opnieuw wordt er een halfuur onderhandeld met nog 4 andere rangers en mogen we vertrekken. We rijden nu 's nachts door Murchisson Falls. Ik hoop een aantal wilde dieren by night te kunnen spotten, maar Latiff zegt dat de kans klein is. Als we een bordje met olifantenoversteekplaats tegenkomen, wordt mijn hoop weer wat groter. Zo'n overstekende olifant, dat wil ik wel zien (ook al zal mijn hart op zo'n moment wel een paar tellen overslaan van de schrik). Maar helaas het blijft bij een aantal vogels (o.a een uil) en een konijn, dieren die je bij ons 's nachts ook al wel eens tegenkomt.

Latiff vertelt dat we straks een rivier over moeten. In het verleden lag daar een veerpont (zouden we nu hopeloos te laat voor zijn), maar ondertussen is de brug over de rivier af. Tegen dat we aan de rivier komen, blijkt dat niet zomaar een rivier te zijn, maar de Nijl die hier al ontzettend breed is (ontspringt in Jinja, niet zo ver van waar ik verbleef in Kampala). Een paar kilometer voorbij de Nijl wordt mijn geduld beloond, er steekt een troep hyena's over voor onze auto. En dan enkele kilometer voor het checkpoint bij de volgende park ranger wijst Latiff op een olifant die naast de weg staat (te slapen?).

Voorbij het checkpoint kunnen we doorrijden naar de lodge. Daar aangekomen dient het volgende probleem zich aan: mijn verblijf zou pas vanaf morgen ingaan. Opnieuw worden er mails bovengehaald, berichten gestuurd, gebeld. Ik weet nu dat het met onderhandelen wel in orde zal komen, maar het is 22u en ik wil naar mijn bed (en opnieuw muggenmelk aanbrengen). Nog voor de zaak is uitgeklaard laat de verantwoordelijke mij naar mijn kamer vertrekken. Ik hoor haar wel nog zeggen dat de keuken toe is en de chef naar huis. We zijn te laat toegekomen om nog te eten. Groot is dus mijn verrassing als ik even later een stem hoor buiten mijn kamerdeur. Daar staat iemand met de menu voor vanavond: salade, soep, beef wellington en bananacake. Ik vraag of ik uit die gerechten moet kiezen, maar dat blijkt allemaal in het pakket te zitten. Ik vertel over mijn glutenintollerantie en dan is er natuurlijk een probleem met beef wellington en bananencake. Ze willen wel een alternatief voorzien, maar ik stel voor om die hele beef wellington te laten vallen. En dus ben ik dit bericht aan het typen met mijn laatavondeten naast mij van 2 voorgerechtjes en fruit.

De foto's van de rhinotrekking volgen nog (beloofd), maar ik ga vanavond niet meer beginnen met foto's van mijn camera over te zetten naar de computer en die dan nog op te laden op deze pagina.